Zemlje pogođene sidom pozvane da popularišu obrezivanje

07.08.2008. / 9:50

MEKSIKO SITI, Obrezivanjem muškaraca  može da se spriječi 65 odsto novih infekcija virusom side kod odraslih heteroseksualnih osoba muškog pola, ali zemlje koje ova bolest  najviše pogađa ne ulažu dovoljno napora u promociju te intervencije, saopšteno je na Međunarodnoj konferenciji o sidi koja se održava u glavnom gradu Meksika.
  U situaciji kad za ovo oboljenje ne postoji delotvorna vakcina, kao ni pravi ljek, svjetski eksperti smatraju da bi obrezivanje moglo da dovede do opadanja novih slučajeva side pa možda i iskorenjivanja te neizlečive bolesti, izveštava DPA.
  Zdravstveni stučnjaci, okupljeni na skupu u prestonici Meksika, apelovali su na zemlje sa visokim procentom zaraženih od side, koja se danas najčešće prenosi heteroseksualnim kontaktom, da uključe obrezivanje u opštu strategiju za prevenciju ovog oboljenja.
  Prevencija side obrezivanjem predstavlja, za razliku od drugih metoda,  jednokratni tretman. Osim toga,  ostale mjere prevencije – apstinencija, korišćenje kondoma, rana dijagnoza i tretman seksualno prenosivih infekcija, kao i testiranje na HIV virus – imaju svoja ograničenja. Uz to je antiretroviralni tretman još uvijek nedostupan milionima zaraženih sidom, a vakcina je možda decenijama daleko, upozorili su medicinski stručnjaci na skupu u Meksiku koji je počeo 3., a trajaće do 8. avgusta.
  Obrezivanje štiti, prema riječima stručnjaka, muškarce koji su mu bili podvrgnuti, ali nema dokaza da  smanjuje učestalost zaražavanja  partnerki ukoliko je u momentu obrezivanja muškarac već bio inficiran HIV-om.
  Neke zemlje se ne odlučuju na propagiranje obrezivanja zbog bojazni da ne raspolažu higijenskim i bezbjednosnim uslovima za uspješno obavljanje ove intervencije ili strahovanja da će obrezivanje podstaći rizično ponašanje, u slučaju da muškarac pomisli da je poslje intervencije zaštićen “prirodnim kondomom”.
  Jedna studija obavljena u Keniji je, međutim, pokazala da novoobrezani muškarci ovom intervencijom ne stiču sklonost da se ponašaju rizičnije nego ranije, napominje Robert Bejli, američki epidemiolog sa Univerziteta ilinoisa u Čikagu.
  Bejli je jedan od prvih stručnjaka koji je uočio da obrezivanja smanjuje učestalost infekcije sidom. To se objašnjava činjenicom da se u udnoj navlaci nalaze neke ćelije koje predstavljaju “omiljeni cilj” HIV virusa, kao i da unutrašnja strana te kožice nije zaštićena izvesnim slojem koji najveći dio ljudske kože čini otpornim na virus side.
  Mnogi muškarci strahuju da će u slučaju obrezivanja izgubiti dio zadovoljstva u seksualnom činu, ali Bejli je na skupu u  Meksiko sitiju prezentovao rezultate jedne studije koji pokazuju da obrezivanja naprotiv izaziva veću osjetljivost polnog organa i omogućava lakše postizanje orgazma.
  Stručnjaci naročito apeluju na vlade zemalja u kojima je učestalost zaraze sidom velika, a odstotsk sunećenih nizak, da uvedu praksu obrezivanja muškaraca. To su prije svih države u istočnim i južnim oblastima Afrike.
  Prema procijeni američke neprofitne organizacije “Popjulejšn servisiz internešenel” (PSI), široka primjena obrezivanja muškaraca u Podsaharskoj Africi mogla bi u narednih 10 godina da smanji broj novih slučajeva infekcije virusom side za dva miliona, a broj smrtnih slučajeva od side u narednih dvadeset godina  za četiri miliona.
   Najjači dokazi uspješnosti obrezivanja kao preventivne mjere protiv side, dobijeni su prošle godine u tri istraživanja – u Keniji, Ugandi i Južnoj Africi, koja su pokazala da ova intervencija smanjuje učestalost HIV infekcije heteroseksualnim putem kod muškaraca za 60 odsto, što predstavlja efikasniju zaštitu od bilo koje vakcine koja je trenutno u fazi razvoja.
  Sva tri istraživanja okončana su prije vremena jer su dokazi o zaštitnom dejstvu obrezivanja protiv side bili veoma čvrsti.
  Procenjuje se da je oko 25 odsto muškaraca na svjetu obrezano, dok je taj odstotak u Africi 68 odsto. Reč je o vjerovatno najstarijoj vrsti hirurške intervencije, koja je u starom Egiptu primenjivana još prije više od 4.300 godina, a kojoj se kroz istoriju pribegavalo više iz kulturoloških i religijskih nego zbog zdravstvenih razloga.