Kontaktna sočiva za superhumani vid

21.01.2008. / 8:25

VAŠINGTON,  Kontaktna sočiva sa metalnim konektorima za elektronska kola uspješno su isprobana na očima pokusnih kunića, saopšteno je sa Univerziteta u Vašingtonu.

Filmski likovi kao Terminator i Bionična žena koriste bioničke oči za zumiranje slike na vrlo udaljenoj sceni. Van filmskog platna, virtuelni displej bio je predložen za praktičnije svrhe – vizuelna pomoć ljudima sa oslabljenim vidom, holografski kontrolni paneli i čak kao način za surfovanje po internetu u hodu.

Naprava koja ovo može izvesti mogla bi biti već dobro poznata. Inženjeri na Univerzitetu Vašington su po prvi put upotrijebili zanatske tehnike na mikroskopskoj skali da kombinuju fleksibilna, biološki bezbjedna sočiva sa utkanim elektronskim kolima i svjetlima.

“Gledajući kroz kompletirana sočiva, mogli biste vidjeti šta displej generiše nadograđeno na sliku koju vidite oko sebe, kaže Babak Parviz, asistent profesora za elektrotehniku na Univerzitetu Vašington.

On je dodao da je to mali korak ka tom cilju, ali da je ekstremno obećavajući.

Rezultate je predstavio danas na Institutu za električni i elektronski inženjering na međunarodnoj konferenciji o mikroelektro-mehaničkim sistemima Harvi Ho, koji sad radi u Nacionalnoj laboratoriji Sandia i Livermoru, Kalifornija.

Postoje mnoge moguće upotrebe za virtuelni displej. Vozači ili piloti mogu vidjeti brzinu vozila projektovanu na prednjem zaštitnom staklu.

Kompanije koje prave video igre mogu koristiti kontaktna sočiva da potpuno potope igrače u virtuelni svijet bez ograničavanja njihovog opsega kretanja. I za komunikacije, ljudi u hodu mogu surfovati po internetu na virtuelnom video displeju koji samo oni mogu vidjeti.

“Ljudi mogu naći mnogo primjena o kojima još nismo misliti. Naš cilj je da demonstriramo osnovnu tehnologiju i osiguramo da funkcioniše i da je bezbjedna”, rekao je Parviz, koji je na čelu multidisciplinarne grupe sa Univerziteta Vašington koja radi na razvoju elektronike za kontakt sočiva.

Prototip naprava sadrži električno kolo, kao i diode koje emituju crvenu svjetlost za displej, iako se još uvijek ne pali svjetlost. Sočiva su testirana na kunićima i životinje nisu pokazale efekte odbijanja.

Pravljenje sočiva je bio izazov jer su materijali koji su bezbjedni za upotrebu na tijelu, kao fleksibilni organski materijali koji se koriste u kontaktnim sočivima, delikatni.

Proizvodnja elektronskih kola, međutim, uključuje neorganske materijale, visoke temperature i otrovne hemikalije. Istraživači su napravili kola od slojeva metala debljine od samo nekoliko nanometara, oko jednog hiljaditog dijela debljine ljudske kose, i konstruisali diode koje emituju svjetlost prečnika jedne trećine milimetra.

Onda su prskali sivkast prah električnih komponenti na pločicu fleksibilne plastike. Oblik svake sićušne komponente diktira na koji dio može da se prikači, što je poznata tehnika mikrofabrikacije nazvana samo-sklapanje.

Kapilarne sile – iste one koje omogućavaju da se voda penje kroz korijen drveta i uzrokuje da se ivica vode savija naviše – povlači ove komadiće u odgovarajući položaj.

Parviz kaže da buduća poboljšanja mogu dodati bežične komunikacije na i sa sočiva. Istraživači se nadaju da energiju za cijeli sistem dovedu kombinacijom radio frekvencije i solarnih ćelija smještenih na sočivima.

Pun displej neće biti dostupan neko vrijeme, ali verzija koja ima osnovni displej sa samo nekoliko piksela mogla bi biti operativna prilično brzo, prema Parvizu.